Using low frequencies emitted by a purpose-built sub bass speaker, Kulczynski sets the objects found inside the hall in a vibrating motion – these are historical measuring instruments, cases and showcases with various apparatuses, whose function is often a mystery for the uninitiated. He creates his own aleatoric composition, whose record is not based on musical notes but on an register of frequencies that set specific artefacts and architectural elements in vibration.
The very practice of playing “with architecture” originates from the pioneering years of musical-electronic experiments. Here, for example, we can refer to Dream House by La Monte Young, or compositions by Iannis Xenakis. Each musical piece that comes into being owing to the above described method makes it necessary to work with the unique physical properties of the building and objects stored inside it.
In Paweł Kulczyński’s composition we can also look for references to quasi-scientific experiments with telekinesis, where invisible forces set objects in motion. What is more, the installation highlights the basic characteristic of sound as a wave of energy.
The installation was created during Narracje Festival.
--------------
"Ostatni akt spektaklu rozgrywał się w gmachach politechniki, wzniesionych na początku XX wieku spektakularnych fantazjach architektonicznych na temat historycznej zabudowy Gdańska. Artyści na chwilę przejęli rolę akademików, wyświetlając swoje filmy w salach wykładowych i aulach uczelni. Paweł Kulczyński zamienił salę muzealną Wydziału Elektrotechniki i Automatyki w w jeden wielki instrument muzyczny. Specjalnie skonstruowany przez artystę głośnik, emitujący dźwięk o skrajnie niskiej częstotliwości, wywoływał rezonans we wszystkich zgromadzonych w sali obiektach - zabytkowych elektrotechnicznych maszynach, starych automatach, urządzeniach pomiarowych wyglądających jak ze scenografii do steampunkowego filmu. Wprawione w drżenie przedmioty zaczynały „grać", łącząc się w chór technologicznych instrumentów, które nagle zostały obdarzone własnym głosem. Ta praca była w jakimś sensie emblematyczna dla tegorocznych „Narracji". Stanowiła ich kwintesencję; w projekcie Witkowskich prace artystów, czasem na wpół widzialne lub ledwo słyszalne, miały działać jak katalizatory, które uruchomią pewien proces - sprawią, by sam Wrzeszcz ujawnił się, stał się lepiej widzialny i przemówił, rozwijając swoją opowieść."
Stach Szabłowski, Obieg
W swojej instalacji dźwiękowej Paweł Kulczyński tymczasowo przekształca halę muzealną Wydziału Elektrotechniki i Automatyki w instrument. Operuje w tym celu fizycznym zjawiskiem rezonansu.
Przy pomocy niskich częstotliwości, emitowanych przez specjalnie skonstruowany głośnik subbasowy, wprowadza w drżenie zastane we wnętrzu obiekty – historyczne urządzenia pomiarowe, szafki i gabloty z rozmaitymi aparatami o często zagadkowym dla laika przeznaczeniu. Tworzy własną aleatoryczną kompozycję, zapisaną nie w nutach, a w spisie częstotliwości wprawiających w drżenie konkretne eksponaty oraz elementy architektury.
Sama praktyka grania „z architekturą” wywodzi się z lat pionierskich dla muzyczno-elektronicznych eksperymentów. Przywołać tu można choćby Dream House autorstwa La Monte Younga, czy utwory Iannisa Xenakisa. Każdy utwór powstający w oparciu o opisaną wyżej metodę wymusza pracę z unikalnymi właściwościami fizycznymi budynku i znajdujących się w nim przedmiotów.
W kompozycji Pawła Kulczyńskiego można również szukać nawiązań do paranaukowych eksperymentów telekinetycznych, w których niewidzialne siły poruszają przedmioty. Instalacja podkreśla także podstawową cechę dźwięku, który jest falą energii.
Paweł Kulczyński aka Wilhelm Bras (b. 1978)
Deals with open air concerts and sound installations, keen builder of analogue instruments. Enthusiast of extreme sounds. Interested in the social and spatial contexts of music, phenomenology of audiosphere and acoustics, random phenomena, conceptualism, laziness and boredom, seeming action and psychedelia.
Since 2013, under the moniker Wilhelm Bras, he has performed and recorded musical pieces where rough avant-garde tissue created with analogue synthesisers is intertwined with rhythmical dance patterns. On the album When Attitudes Become Form #1 he explores the reverberation of a giant postindustrial silo of the former concrete plant. He shows his new musical face with Lautbild, a project which appeals to a wider, club-oriented audience.
The artist performs in public space, on wastelands, in postindustrial and rural areas. Musically, he operates in the sphere of improvised electronics, electro-acoustics, power electronics, ambient and noise. Affiliated for years with the Kronika Gallery in Bytom. He has performed at many festivals such as Unsound New York and Cracow, OFF, Nowa Muzyka, Rokolectiv, Phono Odensee, Sperm Praha, Plateaux and many more.
